"Ik heb geen technieken geleerd maar de psychologie van het trainen van ruiter en paard"
Paarden zijn al sinds kinderjaren mijn leven. Thuis was ook mijn moeder in de ban van paarden. Al reeds 23 jaar, sinds 4 januari 1995, heb ik het voorrecht dit krachtige dier op mijn pad te hebben. Ik ben opgegroeid zonder traditionele rijlessen, wat nu mijn kracht is. Ik heb niet geleerd het paard te forceren in een houding maar om hem te vertrouwen en om hem vrijheid te geven. Op een natuurlijke wijze heb ik communicatie met paarden ontwikkeld, ervaring opgedaan door vallen en opstaan, zoekend naar een oplossing binnen mijn eigen kennis en onderzoeken door te experimenteren.
Tot ik Trueno in januari 2008 ontmoette, ging ik enkel op wandeling in het bos. Hij was mijn grootste uitdaging. Enkele jaren gingen voorbij. In 2011 had ik een ernstig ongeval met hem en moest ik op zoektocht gaan naar een oplossing. Ik heb vele wegen onderzocht, van Spaanse rijschool tot military. Er was geen oplossing vindbaar. Ik gaf echter mijn hoop niet op. In 2013 zag ik een inspirerend filmpje van Ilse haar mooi paard Aquero. Zij bracht me op het pad van de academische rijkunst.
Na enig onderzoek naar deze nieuwe weg, boekte ik al snel positieve resultaten. Mensen zagen de veranderingen in mijn paard en vroegen al snel naar hulp. Mijn carrière als instructeur was gestart, zonder dat ik het wist.
Perrine Coolsaet was mijn eerste instructrice. Trueno en ik hebben grote ontwikkelingen doorgemaakt. Hij ontwikkelde van explosief tot een, na verloop van tijd, betrouwbaar en goed opgevoed paard. Na een half jaar had ik de mogelijkheid om een clinic met de grootmeester in de academische rijkunst Bent Branderu,p te volgen.
Mijn eerste clinic met Bent Branderup heeft (lange tijd) een grote impact op mij nagelaten. Tot vandaag ontdek ik nog altijd wat hij mij toen vertelde. "You are educating your horse wrong", zei hij aan het einde van een half uur stilzwijgende les. Een zin wat als paardenliefhebber hard aankomt omdat je alles voor je viervoeter wil doen. Zijn stilte heeft mij meer geleerd dan woorden ooit kunnen overbrengen. In maart 2015 slaagde ik voor mijn grond- en longetest bij Bent Branderup in de academische rijkunst.
Mijn studies Burgerlijk Ingenieurswetenschappen Architectuur ben ik gestopt om mezelf toe te wijden aan het trainen van paarden en het begeleiden van leerlingen. In september 2015 ging mijn zoektocht verder. Ik ben voor 3 maanden op internship bij Bent Branderup geweest. Een levensveranderende periode. Alles werd ondersteboven gegooid. Bijna geen contact met de buitenwereld, in Lindegard adem je academische rijkunst. Enkel toewijding was mogelijk. Na deze periode vroegen mensen me wat ik geleerd had? Ik stelde mezelf ook de vraag wat ik precies geleerd had. Hier heb ik nu een duidelijk antwoord op. Ik heb geen technieken geleerd maar de psychologie van het trainen van ruiter en paard.
Na mijn intensieve periode bij Bent, reisde ik naar Gotland. Ik had een uitzonderlijke ervaring op Ekeskogs riding academy van Hanna Enström. Hanna liet me toe samen met haar dagelijks haar paarden te trainen. Deze mogelijkheid gaf me tijd mijn opgedane kennis bij Bent uit te testen op verschillende paarden. Ik kon leerlingen in Zweden lesgeven en maandelijks reisde ik naar mijn leerlingen in België. Sinds 2016 ben ik weer volledig huiswaarts gekeerd.Ik blijf me voortdurend bijscholen bij grootmeesters als Bent Branderup en Marius Schneider. In februari 2018 hebben Trueno en ik met succes de squiretest afgelegd bij Bent Branderup in de academische rijkunst.
Tijdens al deze jaren heb ik zoveel impressies opgedaan die me brengen tot de kennis die ik heb vandaag. 'In the end, it's not the years in your life that count. It's the life in your years.' Na al deze ontwikkelingen, kan ik nog beter reflecteren naar mijn studies van burgerlijk ingenieurswetenschappen architectuur. Het omvat wetenschap en kunst. De paarden leerden me de verbinding hiertussen te leggen.